EDEBÎ TÜR OLARAK GARÎBU’L-HADÎS_{KAYNAK-METOT-MUHTEVA ANALİZİ}

Elinizdeki kitabın esas gayesi, Garîbu’l-Hadîs’e ait ilk yazılan eserlerden sayılan, sahasında meşhur olmuş ve kendilerinden sonra kaleme alınmış birçok esere kaynaklık eden Ebû ‘Ubeyd el-Kâsım b. Sellâm (154/770- 224/838), ‘Abdullah b. Muslim b. Kuteybe ed-Dineverî (213/828–276/889), Cârullah ez-Zemahşerî Mahmud b. Ömer b. Muhammed’in (467/1074–538/1143) Garîbu’l-Hadîs adlı kitapları örneğinde Garîbu’l-Hadîs türünün ortaya çıkışını ve bu eserlerin kaynaklarını, metotlarını ve içeriklerini mukayeseli bir tarzda incelemek ve bu edebî türün diğer ilimlerle olan münasebeti ve onlara tesirini araştırmaktır. Takdir edileceği üzere konumuzla ilgili bütün eserleri ele alıp bunları incelemek bu çalışmanın hacmini aşacağı için araştırmamızı, kendimizce daha önemli bulduğumuz bu ilmin otoriterlerinden kabul edilen Ebû ‘Ubeyd el-Kâsım b. Sellâm (154/770-224/838), ‘Abdullah b. Muslim b. Kuteybe ed-Dineverî (213/828–276/889), Cârullah ez-Zemahşerî diye meşhur Mahmud b. Ömer b. Muhammed’in (467/1074–538/1143) Garîbu’l-Hadîsleri ile Ebû’s-Saâdât Mecîduddin İbnu’l-Esîr’in (544/1149–606/1209) en-Nihâye fî Garîbi’l-Hadîs adlı eseri ile sınırlandırdık. Böylece bir yandan, bu eserlerin kendi iç gelişim ve özelliklerini, diğer yandan bu içeriğin dönemleriyle olan kültürel ve edebî ilişkisini incelemeyi hedefledik.